Nooitgedacht

Maandag hebben we met Robert Cupid een rondrit over het eiland gedaan. Nooit gedacht dat er zulke grote verschillen op 1 eiland kunnen zijn. Waar wij liggen bij Charlotteville heb je het prachtige regenwoud en is het heerlijk rustig, terwijl aan de andere kant van het eiland, richting Storebay het erg toeristisch en dor is. Het verbaast mij dat alle hotels daar gebouwd zijn. Misschien is dat vanwege de stranden gedaan, maar als je als toerist alleen daar blijft krijg je geen goede indruk van Tobago. Je kon aan Robert merken dat hij het ritje echt voor de lol deed en niet als officiële gids. Hij genoot net zoveel van onze verhalen als wij van de zijne. Hij was merkbaar trots op het eiland en dan vooral het regenwoud. Hij wees ons op een leguaan, op de Cocrico en op de King of the Woods, welke mooi zat te wezen op een bordje richting Bloody Bay. Op het eind van de toer nam hij ons mee naar de plaatselijke kroeg van zijn dorp. Hij trakteerde ons op een biertje en liet zien waar hij woonde.
In Suriname werden we ’s ochtends wakker door de brulapen. Hier worden wij gewekt door de Cocrico, dit is de nationale vogel van Tobago. Hij lijkt een beetje op een fazant en roept: cocrico.  Als je dan om 7.00 uur naar buiten gaat is het een lawaai van jewelste. De vogels fluiten en de cocrico roept. Als dan de zon boven de berg uitkomt, wordt het stiller. Zo ’s ochtends vroeg hebben we al eens een grote groep dolfijnen in de baai gezien en ook zwemmen er regelmatig schildpadden.

Dinsdag wilden we eigenlijk door naar de Englishman bay. Dus even naar de douane om dat te melden, een laatste boodschap en dan lekker vroeg vertrekken. Echter toen wij met onze dinghy terug wilden varen naar de Helena, zagen we een Belgische boot (Toto)op drift. Peter er samen met Jakob naar toe om te kijken of ze de motor konden starten, want er was niemand aan boord. Helaas lukte dat niet, maar ze konden wel extra ankerketting steken. We hebben bij de douane man geïnformeerd naar een telefoonnummer, zodat we de eigenaar konden waarschuwen, maar hij was net onderweg naar Scarborough en kon niet op de formulieren kijken. Wij zijn dus maar blijven liggen om de Toto in de gaten te houden. Blijkbaar had de douane de kustwacht (wij wisten niet eens dat ze die hier hadden) gewaarschuwd, want later kwamen zij checken hoe het allemaal ging. Gelukkig bleef de Toto liggen en tegen schemer kwam de eigenaar terug. Ze waren zich rot geschrokken dat de boot niet op z’n plaats lag en zeer dankbaar dat Peter en Jakob maatregelen hadden genomen.
Omdat het weer iets minder was en we op donderdag de Chara en Blue Spirit verwachtten, zijn we toch bij Pirates Bay blijven liggen. Die dagen hebben we gewoon lekker huishoudelijke dingen en klusjes gedaan.
Natuurlijk op vrijdag weer naar de fruit- en groentemarkt en daarna roti eten bij Lyda.
Zaterdag zijn we eerst lekker wezen wandelen in het regenwoud en ’s avonds was er een bbq georganiseerd op het strand.


Er is daar een kraampje waar je punch kunt kopen en hij had aangeboden dat hij voor de boten wel een bbq wilde organiseren. Nou daar zijn wij dus wel voor in en het was super gezellig. Zijn vrouw had alles voorbereid en lekkere salades gemaakt en hij zorgde voor het kampvuur, de bbq en het entertainment. We waren er uiteindelijk met 14 man van de Chara, Jonas, Blue Spirit, Tina (Zweeds), Toto en Helena.  Ik geloof dat we alleen nog wat meer moeten oefenen met het landen van de dinghy: heen hield ik er een blauw scheenbeen aan over en toen we terug gingen kregen we een brekertje over en waren allebei tot ons hemd toe nat. Nou ja, we droegen gelukkig een zwembroek en bikini, maar we konden wel gelijk onder de douche om het zoute water af te spoelen.
Ik had nooit gedacht dat als je rustig in je bootje dobbert ergens in de Caribbean, je toch zo veel enerverends (pffff) zou mee maken.
Komende week gaan we naar Grenada. Volgende week zondag komen Sabine en Hugo 2 weken bij ons aan boord. Gezellig, ik heb er zin in.