En zo hoppen we verder….

DSC01605 DSC01609 DSC01614

Op maandag 2 november verlaten wij om 14.45 u. Fuerteventura om richting Gran Canaria te zeilen. Het is 100 mijl varen en dat is niet in een dagtocht te doen, we gaan dus een nachtje door. Even ter vergelijk: van IJmuiden naar Lowestoft is ook 100 mijl. Inmiddels doen we zo’n overtocht al veel gemakkelijker dan eerder. Als je een keer wilde oversteken naar Engeland moest je toch wel wat voorbereidingen treffen. Je kijkt natuurlijk wel goed naar het weer en je zorgt dat er gemakkelijk eten aan boord is, maar verder is het net als een dagtocht.
De volgende dag waren we om 10.20 u. in Puerto Rico, Gran Canaria. Wat een verschil met Gran Tarajal: hier alleen mega-hotels en toeristen, toeristen en nog eens toeristen. Een strand vol met bedjes en parasollen en bij elk restaurant iemand die je naar binnen probeert te praten. Maar wie ligt daar tegenover ons: de Beau een zeiljacht die we al enkele jaren via de blog volgen en wat is het leuk om ze nu in het echt te ontmoeten. We worden gelijk op de koffie gevraagd en s’middags komen ze bij ons nog een borreltje drinken. Maar het belangrijkste van ons plekje in Puerto Rico is natuurlijk dat Carmen aankomt op Gran Canaria. We huren voor 2 dagen een autootje, zodat we wat meer van het eiland kunnen zien en Carmen kunnen ophalen. Dat scheelt haar een busrit van 2 uur.
Op woensdag rijden we eerst naar Las Palmas, waar we de Twixx opzoeken, die daar al een tijdje ligt om zich voor te bereiden op de overtocht met de ARC. We doen daar een bakje koffie en kletsen even bij. Gelijk even bij alle watersportwinkels langs om nog wat spulletjes voor onze eigen boot te kopen. Ondertussen was het lunchtijd en zijn we de binnenlanden ingereden op zoek naar een minder toeristisch eettentje. We kwamen uiteindelijk bij een wijnboerderij waar we allebei een heerlijke geitenkaassalade hebben genomen met natuurlijk een glaasje…
Eigenlijk wilden we nog even langs de Lidl voor we naar het vliegveld moesten, maar we hadden nog maar een half uurtje. Snel de kar volgeladen en gelijk door, we waren precies op tijd. Maar wat heerlijk dat ze er was. Ik had al helemaal een plannetje uitgestippeld voor de komende week. Eerst nog een dagje toeren op Gran Canaria, dan ankeren in Baia Abona bij Tenerife en dan door naar Las Galletas, autootje huren en nog 2 daagjes daar rondrijden. Echter dat pakt natuurlijk altijd anders uit.

DSC01616 DSC01631 DSC01636
Dat eerste dag toeren dat is gelukt, wat heeft Gran Canaria een ruig landschap. Ik moet wel zeggen dat de eilanden steeds mooier en groener worden. Het kostte nog wel wat moeite om de juiste weg richting binnenland te vinden. Toen we eindelijk de goede weg hadden gevonden hebben we eerst maar eens een kopje koffie gedaan, want daar waren we ondertussen wel aan toe. Daarna de bergen in, bocht na bocht en nog meer bochten, we werden er gewoon een beetje misselijk van. Volgens mij kunnen we beter zeilen, daar is onze maag beter tegen bestand haha. Maar…we vonden wel weer een leuk plekje om te lunchen in een piepklein plaatsje.

DSC01651 DSC01655 DSC01659
Op vrijdag zetten wij koers richting Baia Abona, de eerste paar uur weinig wind maar vanaf het middaguur konden we lekker zeilen met een wind uit het noordoosten. Naar mate we dichter bij Tenerife kwamen, werden de golven steeds hoger en eigenlijk was ankeren geen optie meer in verband met de deining, dus door naar een andere baai. Daar trok de wind stevig door een vallei, dus ook geen plek om te ankeren. Dan maar door naar de jachthaven van San Miquel, waar we net voor donker aankwamen. Helaas haven vol!!! Na even aandringen, mochten we toch nog langszij van een catamaran, waar we prima geslapen hebben. Verder is er niet veel te beleven in San Miquel of je moet gek op golfen zijn, want er zijn wel 2 golfbanen.
De volgende dag naar Las Galletas, daar is een baai waar je kunt ankeren en een uitwijkmogelijkheid van een jachthaven. Wij eerst ankeren en gelijk even de jachthaven gebeld of er voor de nacht een plekje voor ons is. Echter haven vol!! Mochten later terugbellen of er een plekje was vrijgekomen, maar het bleef helaas hetzelfde. ‘s Avonds nog eens geprobeerd maar toen kregen we een havenmeester aan de lijn die alleen Spaans sprak en we kwamen er niet uit. Het anker toen voor de zekerheid maar iets verder uit de kant gelegd en de nacht daar doorgebracht. Het was wel een beetje hobbelig door de deining. Overdag wel lekker gesnorkeld en het lekkere van voor anker liggen is dat je ‘s ochtends zo uit je bedje het water in kunt plonzen. Die ochtend met 2 spaanse zinnen op papier nog een keer gebeld en toen mochten we wel naar binnen. Yes de aanhouder wint! Toen Carmen en ik naar het dorp liepen zagen we ook nog eens een enorme rog, van wel 1 meter doorsnede, in de haven zwemmen. Onze dag kon niet meer stuk.
‘s Avonds zagen we nog een Nederlandse boot binnen komen en wat bleek het was de Westwind van de Zeezeilers. Rob zeilt daar een week met een groep cursisten. We hebben ze kort gesproken en de volgende ochtend vertrokken ze al vroeg.

DSC01666 DSC01673 DSC01734

DSC01679 DSC01687 DSC01695
Via het havenkantoor hebben we een auto gehuurd en hebben we 1 dag wat cultuurplekjes bezocht en zijn we 1 dag naar het nationale park gereden. De eerste dag hebben we ook nog een wandeling gemaakt in Parque Rural de Anaga. Op onze sandaaltjes zou dat volgens Carmen wel kunnen. Nou dat heb ik geweten. Het eerste stuk ging prima, alleen bij het stuk terug stond al dat het als het geregend had wel wat modderig kon zijn en dat je goed schoeisel aan moest hebben. Nu zag het er best droog uit en het had al een tijdje niet geregend. Helaas, het laatste stuk was erg drassig en toen we bij de auto terug waren had ik de modder nog tussen de tenen zitten.
DSC01697 DSC01702  DSC01723
Als je door het Nationale park rijdt is het alsof je op de maan bent. Door de lava en rotsen is het landschap zo geworden. En koud daarboven!! Woensdag is Carmen vanaf Tenerife weer teruggevlogen naar Nederland. Omdat we nog een auto hadden zijn we bij wat grotere supermarkten langs gegaan om in te slaan en daarna auto ingeleverd, boot opgeruimd en ons weer voorbereid op een tochtje op de oceaan. La Gomere here we come.
Volgens Carmen schrijf ik de blogjes iets te fraai, ik zou meer de realiteit moeten schrijven, dus hier wat min-puntjes van leven aan boord:
– Huishoudelijke dingetjes gaan gewoon door (de wasmachine draait op dit moment ;-))
– Boodschappen doen kost veel tijd.
– Groente, fruit en vlees bederven erg snel.
– Er valt altijd wat te klussen en repareren.
– In een haven lig je nog vaak te hobbelen, waardoor je slecht slaapt.
– De leuke en minder leuke dingen van thuis moet je op afstand beleven/verwerken.
– Het valt op deze eilanden in de oceaan niet mee een goede lig/ankerplek te vinden.
De meeste van deze dingetjes vallen ons niet meer zo op, maar sommigen geven ons af en toe wel wat ergernissen. Aan de andere kant zien we zo enorm veel, ontmoeten we zoveel bijzondere mensen en kan de natuur ons vaak bekoren dat ook de ergernisjes snel vergeten zijn.

En dan nog even een grapje: hier slaat de kerstgekte al toe:

IMG_20151105_194320976

3 Comments:

  1. Hans & Sonja Grotenhuis

    Hoi, wij vinden jullie stukjes fantastisch, ga vooral zo door, er is in jouw een geboren schrijfster naar boven gekomen. dus Carmen wij zijn het niet met je eens trouwens wanneer komt je eerste boek uit.groeten en goede vaart.

  2. Ha Ria en Peter. Zo te lezen een heerlijk weekje gehad met dochter Carmen. Jullie zitten nu op Gomera. Wanneer zijn jullie van plan deze kant op te komen. Liggen voor anker in de Palmaira baai bij het eiland Sal samen met de Lovis. Gr. Cees en Anneke

  3. Wat een lang en interessant verhaal. De foto’s zijn prachtig en geven mij het gevoel dat ik daar nodig eens naar toe moet. Maar dan met het vliegtuig natuurlijk.
    Heb geprobeerd de genoemde plaatsen op Google Earth te vinden zodat ik met Street view kon zien of jij, Ria, niet aan het overdrijven was. Nou, echt niet, het is er heel mooi.
    Met spanning kijk ik uit naar het volgende verhaal.
    Goede vaart verder!

Comments are closed